Przerwa w odbywaniu kary dotyczy osób, które faktycznie odbywają nałożoną przez sąd karę pozbawienia wolności. O przerwę w odbywaniu kary nie mogą ubiegać się skazani, wobec których zastosowano odwołanie z warunkowego przedterminowego zwolnienia. W kodeksie karnym wymienione są przesłanki obligatoryjne oraz fakultatywne, które mogą umożliwić przerwę w odbywaniu kary.
Przesłanki fakultatywne to takie, które sąd może wziąć pod uwagę orzekając przerwę w odbywaniu kary, ale nie musi. Pozostają one do uznania sądu. Kodeks karny do przesłanek fakultatywnych zalicza:

• względy zdrowotne,
• względy rodzinne,
• względy osobiste.

Przesłanki obligatoryjne to takie, które powodują, iż sąd musi orzec przerwę w odbywaniu kary. Kodeks karny do przesłanek obligatoryjnych zalicza:

• chorobę psychiczną skazanego,
• inną ciężka chorobę, która uniemożliwia odbywanie kary.

O przerwę w odbywaniu kary można ubiegać się kilka razy. Łączny czas przerw w odbywaniu kary nie może przekroczyć roku. W wyjątkowej sytuacji są kobiety ciężarne oraz matki w okresie 3 lat po urodzeniu dziecka, dla których łączny czas przerwy w odbywaniu kary może być dłuższy.

Najczęściej podczas przerwy w odbywaniu kary skazany ma obowiązek kontaktować się z kuratorem sądowym. Obowiązuje go również zakaz zmiany miejsca pobytu bez uprzedniej zgody kuratora. Złamanie zasad wyznaczonych przez sąd wiąże się najczęściej z odwołaniem przerwy w wykonywaniu kary.

Przerwę w odbywaniu kary orzeka sąd penitencjarny w formie postanowienia. Na postanowienie przysługuje skazanemu zażalenie.