Wypłata odszkodowania z OC sprawcy budzi wiele kontrowersji. Wiele osób uważa, że świadczenie takie podlega wielu ograniczeniom i nie ma świadomości tego, na co może w jego ramach liczyć. Zdecydowanie tak nie jest. Należy pamiętać, że odszkodowanie z OC sprawcy znacząco różni się od świadczeń wypłacanych z polis dobrowolnych.

Ubezpieczenie OC jest obowiązkowym ubezpieczeniem dla każdego posiadacza pojazdów mechanicznych, ale nie tylko. Obowiązkowemu ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej podlegają również przedstawiciele niektórych zawodów np. adwokaci, zarządcy nieruchomości, architekci. Najczęściej jednak kojarzymy OC jako obowiązkowe ubezpieczenie komunikacyjne.

Odszkodowanie z ubezpieczenia OC przysługuje osobie pokrzywdzonej w wyniku ruchu pojazdu, który objęty jest tymże ubezpieczeniem. Szkody wyrządzone dotyczyć mogą zarówno uszkodzeń ciała, rozstrojów zdrowia czy śmierci, jak i szkód wyrządzonych w zakresie przedmiotów, uszkodzenia lub zniszczenia mienia. Dzięki temu, że OC dla pojazdów jest obowiązkowe, każdy pokrzywdzony ma pewność, że uzyska odszkodowanie z OC sprawcy.

Odszkodowanie z OC sprawcy każdorazowo przysługuje osobie pokrzywdzonej. Jeśli zdarzenie spowoduje śmierć, to sąd może przyznać odszkodowanie najbliższym członkom rodziny osoby zmarłej, z tytułu zadośćuczynienia za krzywdę.

Kwota odszkodowania z OC sprawcy ograniczona jest kwotowo do wynikającej z norm prawa wysokiej sumy gwarancyjnej. Obowiązkowe polisy OC, w odróżnieniu od polis dobrowolnych, nie mogą posiadać żadnych innych wyłączeń lub też ograniczeń.

Ubezpieczyciel oraz sprawca wypadku odpowiedzialni są za powstałe w wyniku zdarzenia szkody majątkowe oraz niemajątkowe. Szkody majątkowe najczęściej rozliczane są bez angażowania w nie sądu. Szkody niemajątkowe nazywane są krzywdami i wówczas odszkodowanie określane jest mianem zadośćuczynienia, a jego wysokość określana jest przez sąd.

Zadośćuczynienie pieniężne za krzywdy może być wypłacone zarówno za krzywdy fizyczne takie jak np. ból, jak i za krzywdy moralne np. zeszpecenie ciała. Przyznawane zadośćuczynienie jest świadczeniem jednorazowym. Dlatego sąd określając kwotę zadośćuczynienia ma obowiązek wziąć pod uwagę doznaną przez poszkodowanego krzywdę, jak i mogące wystąpić w przyszłości konsekwencje doznanej krzywdy. Przyznanie poszkodowanemu zadośćuczynienia nie ogranicza jego możliwości w zakresie dochodzenia świadczeń rentowych od sprawcy.

Ubezpieczyciel wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni od złożenia zawiadomienia o szkodzie. W wyjątkowych sytuacjach termin ten może wydłużyć się do 90 dni. Zakład ubezpieczeń ma obowiązek powiadomić poszkodowanego o samym fakcie wydłużenia się terminu, a także wskazać przyczyny, dla których termin ten wydłużył się. Przekroczenie jakichkolwiek terminów wypłaty odszkodowania wiąże się z koniecznością wypłacenia przez ubezpieczyciela odsetek ustawowych.